Utopia World

- Hm, ja pochodzę z Alehandrii, tam też jest zupełnie inaczej niż tu. Też mam jednorożca.

- Dziękuję. Z czego jest? Jesteś twórcza, mnie się nie chce bawić w takie gotowanie. Bardzo smaczna :] - zwróciła się do nieznajomego - Witaj! Jak ci na imię?

- Dziękuję - usiadła przy stole - Tak, jest ładny. I porzyteczny. Rozumiem, ja też nie znam prawie nikogo. Miałam zaszczyt poznać jednego z władców Utopii.

Margot przekroczyła próg i zobaczyła młodą elfkę.
- Eee... Cześć.

Margot zsiadła z Magica i podeszła pod duży dom. Zapukała.

Otrząsnęła się ze smętnych myśli.
- Bardzo miło, że mnie zaprosiłeś. Teraz musze już iść.
Wyszła z zamku i siadła na jednorożca. Pojechała w stronę osady elfów.

- Chyba? Czasem samotność jest naprawdę straszna. - Margot przypomniała się jej przeszłość. Dość burzliwą przeszłość. Ludzie się zmieniają. Ja też się już zmieniłam...

- Towarzysza życia? Nie... Tzn, nie życia. Bo tak to ciągle jacyś się przewijają - zachitotała. - A ty masz towarzyszkę?

- Tak, bardzo. Dziękuję.
OOC: o w morde, faktycznie! ale ja jestem... <cenzura> :] zaraz poprawie :p

- Nie wiem, to obojętne... - odparła Margot bardzo uważnie rozglądając się po komnacie. "Ile tu bogactw!" - pomyślała - Dobrze wam się tu żyje co? Ten zamek jest piękny!

OOC: ekhem... MargoT nie Ma ...

Margot podeszła do wielkich drzwi. Weszła środka i dalej nie wiedziała dokąd iść, bo zamek był ogromny.
- Eee... Fastolph!! - krzyknęła. - Gdzie ja mam iść?!

Margot spojrzała w górę. Wzięła Magica i powęgrowała do zamku.

Margot jadąc zauważyła, że znalazła się w ogrodzie władców. Był piękny. Zsiadła z rumaka i prowadząc go za złotą grzywę doszła do altanki. Przysiadła w niej i podziwiała, jak żyją królowie...

Margot stanęła nad brzegiem jeziora. Puściła złotogrzywe zwierzę i zrzuciła z siebie i tak skąpe ubranie. Weszłą do wody i zaczęła pływać. W pewnej chwili coś się otarło o jej nogę. W ułamku sekundy z ...

Margo obudziła się przy stole z magiczną laską w ręce. Podniosła się ociężale i wezwała orła. Po chwili przyleciał z myszką w szponach.
- Och, świetnie... Co mam z niej zrobić?! Koreczki? Uch, dobra, ...